Draai je huisje naar de zon

Path Architecture in Portland heeft onlangs een heel charmant klein huisje voltooid. Het huis heeft royale beglazing en is geplaatst op een handmatig bediende roterende basis, waardoor het gemakkelijk de zon kan volgen. Het interieur wordt hierdoor op natuurlijke wijze verwarmd.

Het kleine huis meet 3,6 x 3,6 m en omvat in totaal 13 vierkante meter vloeroppervlak verdeeld over twee niveaus, met een groot glazen gedeelte en toegang aan de voorkant.

Het interieur heeft hoge plafonds, waardoor het groter aanvoelt dan het is, en omvat een keuken, zithoek en toilet met douche op de begane grond, terwijl een trap naar een klein slaapgedeelte leidt. Een kleine kachel houdt het huis warm.

Benjamin Kaiser van Path Architecture vertelt dat het huis is geïnstalleerd op een terrein in Portland. Het was oorspronkelijk ontworpen als een volledig off-grid woning, maar de eigenaren wilden een doorspoeltoilet, dus toen het eenmaal was aangesloten op water en riolering, had het weinig zin om het huis niet ook aan te sluiten op elektriciteit.

Het bedrijf werkt momenteel echter aan aanpassingen van het kleine huis zodat het volledig off-grid kan worden gebruikt, waaronder een composttoilet en een zonnepaneel op het dak.

bron: Treehugger

Zo draai je het huisje rond

 

Finny en Bob, dwars door Afrika

Deel 8 Ghostwriter Gerard uit Uitgeest

Finny Thow is een reislustig klein huisje op wielen. In dit verzonnen verhaal trekt Finny met zijn vriend Bob Spacious dwars door Afrika op zoek naar de mooiste plekjes en spannendste avonturen.

Pinguïn koor 'Les Sweeties'

Finny is ervan overtuigd dat je alleen pinguïns op de Noordpool vindt, maar Bob weet beter. Aan de zuidkant van Afrika vind je ze ook.

Van de Zulu dansers hebben ze tips gehad voor de meest afgelegen strandjes, waar ze zingende zwartvoetpinguïns kunnen vinden. Pierre la Guide, een beroemde pinguïnspecialist, leidt ze rond. Hij heeft Bob vrij gemakkelijk kunnen overtuigen, dat je voor het beste resultaat ook zelf een pinguïnpak aan moet trekken. De pinguïnkolonie is hiervan op de hoogte en kijkt er altijd weer erg naar uit als Pierre langs komt met een groepje verklede toeristen.

Bij het vijfde strandje is het raak.

“Kijk daar staat een koortje,” roept Finny, terwijl hij zich rap verbergt achter een rots. Pierre heeft het zanggroepje ‘Les Sweeties’ vooraf een berichtje gestuurd en gevraagd of ze wat liedjes willen zingen op het strand. De extra fooi delen ze.

Tweestemmig klinkt het vermaarde lied van de slapende leeuw over het strand. Bob haalt z’n bekfluitje uit z’n handige heuptasje en pakt de melodie op. Dat blijkt deze keer niet zo’n goed idee. De zangers walgen van het melancholische gejengel en breken het concert direct af.

Bob kijkt beteuterd.

“Dan maar een potje jeu de boules.”

 

Jeu de boulen met Louis le Gagnant

Ze hebben nog een cd’tje van ‘Les Sweeties’ gekocht voor onderweg en al snel draait Bob de 4wd de startbaan van het vliegveld op.

“Kijk, die grote, daar moeten we in.”

Voorzichtig manoeuvrerend weet Bob de oprit naar het vrachtvliegtuig te bereiken. Er is gelukkig nog wat tijd om gemorskos (Zuid-Afrikaans voor fast food) te kopen, dat ze zich goed laten smaken op de rand van de jeu de boules baan.

“Zo hé, die meneer is wel erg goed, Bob.”

Ademloos kijken ze toe hoe de grote ballen het kleintje tot op de millimeter naderen.

“You are good in this sir, can I give you a little competition?”

Bob kan niet wachten op een ouderwets potje jeu de boules. Hij is gewend om te verliezen, dus dat komt altijd goed.

“C’est bon monsieur. Je m’appelle Louis le Gagnant, et vous?”

Bob stelt zich voor als Bobbie Spacieux en Finny als Fini, wat weer tot de nodige verwarring leidt. 

Onderuitgezakt in z’n luie vliegtuigstoel googelt Bob nog even op Louis le Gagnant. Hij blijkt brons te hebben gewonnen bij de laatste open kampioenschappen van de Bourgogne, met meer dan 203 deelnemers.  

“Hhhmm, niet zo gek dat ik weer ben ingemaakt.”

 

Langs bij ghostwriter Gerard uit Uitgeest

 

Na meer dan 12.999 kilometer vliegen, rolt het huisje achter de 4wd uit het vliegtuig. Bob heeft onderweg besloten dat hij deze reis wel in een boekje wil uitgeven en al in de lucht gebeld met z’n ghostwriter, Gerard uit Uitgeest.

“Eerst maar even langsrijden Fin, voordat we thuis op de bank ploffen.”

Fin heeft weinig zin, maar zo’n boekie is natuurlijk wel geinig.

 

Finny staat nog nauwelijks geparkeerd of daar komt Gerard al aanrennen. Hij heeft vaker reizen van Bob in een mooi verhaal verwerkt. De boekjes zijn zonder uitzondering bestsellers, dus hij is blij dat Bob weer een nieuwe rondreis heeft gemaakt.

“Deze wordt weer gaaf Gerard, zo’n mooi land,” roept Bob vanaf de overkant van de straat.

 

Bob heeft ambitieuze plannen:

“Ik ga thema reizen organiseren naar wildpark ‘Het Slurfje’, Hermes en Hercules willen volgens mij wel met me samenwerken.”

Dan realiseert hij zich dat Hermes en Hercules olifanten zijn.

“Hhhhmmm, en zijn er wel echt nijlpaarden en giraffen in Afrika?”

Dat boekje zal er wel komen.

“Mais maintenant, c’est fini!”

 Finny en Bob, dwars door Afrika

Deel 7 Tada, Tugela watervallen

Finny Thow is een reislustig klein huisje op wielen. In dit verzonnen verhaal trekt Finny met zijn vriend Bob Spacious dwars door Afrika op zoek naar de mooiste plekjes en spannendste avonturen.

The Three Tails krijgen een lift

Hercules en Hermes zijn net op tijd terug van hun Europa rondreis om aan te sluiten bij de bonte avond.

“Wat een goed boekje heb je ons meegegeven voor onze Europese reis. Echt een aanrader”, fluistert Hermes Bob in z’n oor voordat hij samen met Hercules het podium beklimt. Met blauw-wit gestreepte jurkjes en een lichtgroen gebreid mutsje playbacken de olifanten nummers van AC/DC. Hilarisch, met die grote wapperende oren.

Met tranen in hun ogen nemen de Mowgli’s afscheid. Commissaris Bruin en meester Guillaume vallen elkaar nog een keer brullend van het lachen in de armen. Hun bonte avond act was episch. Bruin had z’n armen door de mouwen van Guillaume’s overhemd gedaan en hem zo een bord vla gevoerd. Net alsof Guillaume zelf zat te eten, maar dan met heel veel gele smurrie in z’n neus. Die blijven elkaar zeker mailen en zijn vrienden voor het leven.

“Hakuna Matata, pas goed op het park en bedankt voor de experience.”

Finny laat z’n rem langzaam los en Bob brengt de 4wd in beweging: Op weg naar Zuid-Afrika.

Bij de poort staan drie rare snuiters met lange staarten. Bob herkent ze gelijk. The Three Tails. Timo, de zanger, heeft z’n duim in de rijrichting geplaatst.

“Ze willen een lift Fin, ik neem ze mee, gezellig.”

Timo, Tomo en Robbie blijken aangenaam gezelschap. Na het Bongo festival hebben ze nog zitten doorjammen met de andere festivaldeelnemers en ook onderweg naar huis zitten ze nog vrolijk na te jammen.

Chillen bij de Tugela Watervallen

In ruil voor de life music tijdens de road trip brengt Bob The Three Tails tot aan de deur van hun woning. Ze wonen prachtig in een 5 kamer appartement in Durban met een altijd woeste zee op loopafstand. Bob heeft wel zin in een duik, maar merkt al snel dat de zee hier de baas is met z’n sterke stroming en hoge golven. Zijn salto’s zien er erg grappig uit, maar Bob kan er niet om lachen. Behoorlijk geschrokken en onder de blauwe plekken waggelt hij naar het appartement en heeft een middagje nodig om bij te komen. Finny speelt met The Tails nog een potje Ticket to ride.

“Dat is even wat anders Fin.”

Na de drukke jungle dagen in Botswana kan Bob extra genieten van de oase van rust, die ze ervaren aan de voet van de Tugela Watervallen. Geen schoolklasje, geen muziekfestival, geen big five, gewoon stilte en de onbeschrijfelijke schoonheid van de Drakensbergen.

Ze maken alleen een uitstapje naar het 'Drakensberg Boys Choir'. De jongens zijn 9 tot 15 jaar oud en zingen een klassiek, jazz, pop en Zuid-Afrikaans repertoire.

Bob weet niet wat hij meemaakt:

“Dit zou iedereen moeten horen, ik haal ze naar Nederland!” 

Uit het grote boek over internationaal natuurgeweld: Tugela Falls (Afrikaans: Tugela waterval) is een 948 meter hoge waterval bij de Tugelarivier bij Mont-aux-Sources, een bergpiek in de Drakensbergen, KwaZoeloe-Natal in Zuid-Afrika. Het is de op een na hoogste waterval in de wereld, maar in de droogteperiode valt er bijna niks uit de waterval. De waterval bestaat uit vijf vallen met de hoogste enkele val van 411 meter.

Quizvraag: Wat is de hoogste waterval ter wereld?

Antwoord: Met 979 meter hoogte is de Ángelwaterval in Venezuela de hoogste waterval.

Zulu dansers en een papwiel

 

“Ik vind het een mooie taal, Zuid-Afrikaans,” glimlacht Bob onderweg naar Kaapstad.

“Als je goed luistert, kan je het zelfs wel begrijpen, maar er zitten instinkers tussen.”

Bob vindt zichzelf een talentalent en heeft zich verdiept in het Zuid-Afrikaans. Hij deelt z’n opgedane kennis met veel plezier met Finny.

“Een seekoei is bijvoorbeeld geen zeekoe, maar een nijlpaard en een kameelperd is geen nieuwe diersoort, maar een giraf.”

Finny moet gniffelen.

“Een verkleurmannetje is een kameleon en een herbivoor wordt hier een plantvreter genoemd.”

Bob overtreft zichzelf qua grappig. Finny is een en al aandacht.

 

“Hee, en daar rijdt een bromponie.” roept Bob, die overmoedig wordt als komediant.

Finny heeft de scooter in de peiling, maar hoort tegelijkertijd een band klappen van de 4wd. Het huisje begint te slingeren en de banden te piepen.

“Pffff, goed gestuurd, Bob!”

De wagen staat aan de kant. Bob heeft de combinatie maar net op de weg kunnen houden en veegt het zweet van z’n voorhoofd.

“Met de reserveband redden we het wel tot een Zuludorpje.”

Terwijl de vrienden genieten van de Zulu dansers, wordt hun papwiel (lekke band) geplakt. Bob weet de sfeer nog te verhogen door z’n bekfluitje (mondharmonica) erbij te pakken en wat liedjes van Dylan mee te blazen.

Wat moet je weten van Zoeloes?

De Zoeloes vormen de grootste bevolkingsgroep van Zuid-Afrika. Ze leven voornamelijk in de provincie KwaZoeloe-Natal en hun totale aantal wordt geschat op zo'n 12 miljoen. Ze staan bekend als een (voormalig) machtig krijgersvolk.

Hun taal, het Zoeloe, behoort tot de Bantoetalen. In het Zoeloe betekent Zoeloe ‘hemel’ of ‘lucht’.

Finny en Bob, dwars door Afrika

Deel 6 Nijlpaardje prik

Finny Thow is een reislustig klein huisje op wielen. In dit verzonnen verhaal trekt Finny met zijn vriend Bob Spacious dwars door Afrika op zoek naar de mooiste plekjes en spannendste avonturen.

Nelis het Nijlpaard

De interim wildpark managers voelen zich als een vis in het water.

“Zo veel koele dieren, echt mega vet en je hoeft ze nooit te voeren.”

De kinderen van Mowgli vragen wel veel aandacht. De hele dag big five spotten is net niet spannend genoeg voor de drammende druktemakers, die thuis ook tussen leeuwen en luipaarden leven.

“Zullen we een jeu de boules competitie opzetten?”, probeert Finny,

“Saai man, maar wat vind je van nijlpaardje prik?”, oppert Bob

“Niet zo stoer praten Bob, maar nijlpaarden spotten is misschien wel een goed idee.”

 

“Kijk jongens, daar heb je Nelis,” schreeuwt Bob boven het gezang uit.

Van Hermes heeft hij foto’s meegekregen van alle nijlpaarden in het Nijlpaardse Plassengebied en Nelis herken je gelijk aan z’n grote opengesperde bek.

 

Uit het rode reismapje van Bob:

Het nijlpaard (Hippopotamus amphibius) is een van de grootste landzoogdieren. Slechts de olifanten en sommige neushoornsoorten zijn groter. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. Ondanks de naam is het dier niet nauw verwant met het paard, maar eerder met walvissen.

Oversteek bij de Nijlpaardse Plassen

Al snel ontdekt Bob dat alle nijlpaarden lijken op de foto van Nelis. Dus de Mowgli’s mogen lekker zelf uitvinden hoe de verschillende exemplaren heten, die ze tegenkomen. Daar heeft hij echt geen zin in, als hij ook nog een 4wd door de modder moet sleuren met een rijdend huisje aan de trekhaak.

“Ja, dat is goed.”

“Nee fout, nog even verder zoeken.”

“Ja, dat is goed.”

“Nee fout, nog even verder zoeken,"

antwoordt Bob afwisselend zonder te kijken naar de foto’s of de dieren. De kinderen vinden het superknap, dat hij de namen van alle nijlpaarden uit z’n hoofd kent.

Finny Thow zucht en puft over de hobbelige wegen. Hij heeft 23 kinderen aan boord. Dat past maar net en is een echte uitdaging voor z’n veren. De 4wd gebruikt al z’n pk’s om de ene modderpoel na de andere te overwinnen. Bob hangt geconcentreerd aan het stuurwiel om de loodzware combinatie in het spoor te houden.

De beloning is groot als ze bij de diepste oversteekplek zeven nijlpaarden tegelijk spotten.

“Dat is Nelis weer!”

“Nee, dát is Nelis!”

“Nee, daar achteraan, dat kleintje, dát is Nelis!”

Bruin aan een biertje

Bij terugkomst in het kamp wacht een verrassing. Een grote leeuw zit aan de bar en hij ziet er niet zo vrolijk uit.

“Waar zijn Hercules en Hermes?” vraagt de leeuw

“Oh, die zijn een rondje aan het toeren,” antwoordt Bob zo nonchalant mogelijk.

“Misschien kan ik u helpen?”

“De naam is Bruin, hoofdcommissaris van de Botswana Animal Forces.”

“We hebben een verwarde man gevonden in de jungle,” vervolgt de leeuw.

‘”Weten jullie daar meer van?”

 

Bob voelt z’n neus wit wegtrekken.

Meester Guillaume Boulangerie Rosier is na een week nog altijd niet terug. Ze zijn hem na twee dagen zoeken, eerlijk gezegd, totaal vergeten. Bob besluit open kaart te spelen.

“Tsja, misschien wel. Ziet de man eruit als een schoolmeester van de Mowglischool?”

“Dat kan heel goed,” bromt Bruin.

“Hij wil me onophoudelijk wetenswaardigheden over de jungle leren.”

“Misschien kan je even meelopen naar m’n auto om te checken,” stelt de leeuw voor.

Bob aarzelt geen moment en loopt nederig achter commissaris Bruin aan.

 

De Mowgli’s hebben meester Guillaume nauwelijks gemist, maar zijn toch blij hem weer te zien en praten honderduit:

“Levend Stratego is zo gaaf en, en, en we hebben wel 37 nijlpaarden gezien, en, en, en Nelis is het vetste nijlpaard van allemaal.”

“Jullie hebben toch geen nijlpaardje prik gedaan, hoop ik?”

“Wat is dat dan?” roepen de kinderen in koor.

Bob loopt fluitend weg, terwijl hij vooral de toppen van de bomen verkent. De klas vertrekt morgen en hij moet nog wat acts voorbereiden voor de afsluitende feestavond.

Finny en Bob, dwars door Afrika

Deel 5 Stokstaartjes stelen de show

Finny Thow is een reislustig klein huisje op wielen. In dit verzonnen verhaal trekt Finny met zijn vriend Bob Spacious dwars door Afrika op zoek naar de mooiste plekjes en spannendste avonturen. 

Zingende stokstaartjes onderweg naar Bongo

“Bobby, Bobby, Bobby!”

Bob is populair en de kinderen laten hem niet meer met rust. Levend Stratego tussen de wilde dieren is een doorslaand succes en de kinderen hebben het eind van het spel bijna allemaal gehaald. Naar meester Guillaume Boulangerie Rosier zijn ze nog op zoek. Maar dat komt ook vast goed. Die is heel goed met dieren, zegt ie altijd. 

“Morgen!”, schreeuwt Bob.

“Morgen!”, probeert hij nog een keer. Ze moeten wel luisteren, stelletje…..

“Tuig! Morgen gaan we naar het songfestival van Bongo.“

Ha, dat werkt, ze luisteren.

“Dus zorg dat je goed bent uitgerust en nu aan het corvee!”

De kinderen zijn door het dolle heen. Bongo songfestival is een mega tv-evenement en wordt rechtstreeks op de nationale televisie van Botswana uitgezonden.

 Onderweg naar het festival ziet het Mowgli klasje overal zingende stokstaartjes.

“Kijk, daar staat een koortje op een heuvel.”, roept Dikkie Dap.

De staartjes zingen meerstemmig de vermaarde safari kraker over de slapende leeuw. Bob herkent het liedje en blèrt het refrein met de kinderen mee:

“Awiembawee, awiembawee, awiembawee, awiembawee, awiembawee, awiembawee, awiembawee, awiembawee.”

 

The Three Tails wachten op de bus

Overal zie je muzikanten, die onderweg zijn naar de grote muziekhal, Bongo Center. Naast een gitaar spelende giraffe en een swingende zebra, ziet Bob vooral stokstaartjes. Die staan natuurlijk bekend als de meest muzikale Botswana bewoners, maar hij had toch ook wel een paar trommelende tijgers en fluitende flamingo’s verwacht. Misschien reizen ze incognito. Hij ziet op de bill boards dat de Bongo Gang ook gaat optreden. Dat wordt smikkelen en smullen. 

Bij de bushalte naar Bongo Center staan The Three Tails, nog zo’n beroemde band. “Ze maken Jazz-achtige country rock, meerstemmig en altijd a capella”, weet Bob, die gisteravond het programmaboekje uit z’n hoofd heeft geleerd.

“Ja, dat klopt en ze spelen ook altijd zonder begeleidende instrumenten, dus een soort barber singers, maar dan met een vleugje symfonische rapp.” zegt Finny, die ook wel eens iets over muziek heeft gelezen.

The Three Tails zingen hun laatste cover.

‘Het is de cirkel van het leven 

En het raakt ons allemaal

Door wanhoop en hoop

Door geloof en liefde

Tot we onze plek vinden

Op het pad tot rust komen

In de cirkel

De cirkel van het leven’

 

Bongo Gang zet de zaal op z'n kop

Het hoogtepunt van de avond, Bongo Gang in volle bezetting. De gitaristen Stefan en Stan, drummer Stoffel, bassist Stinker en zangeres Stientje zetten de zaal op z’n kop, ondersteund door de virtuoze bongo spelers: Ronnie, Koos en Sjonnie.

Finny heeft een loge plek gevonden naast het toneel. Het klasje van meester Guillaume, ze hebben hem helaas nog niet gevonden, zit met Bob in het midden op de voorste rij te genieten.

“Bongo Gang rocks the stage!”

De giraffen waren niet slecht, de zebra best okay en de flamingo’s werden uitgefloten, maar gelukkig maakt de Bongo Gang alles goed.

Maar liefst drie en een half uur vult de Gang de zaal met het stampende ritme van betoverende bongonummers. De Mowgli’s gaan helemaal los en ook Finny gaat compleet uit z’n dak. Z’n trommelvliezen, die best groot zijn bij de familie THOW, trommelen vrolijk mee om de ritmesectie te ondersteunen.

Wiki wijsheid: Bongo's zijn kleine handtrommels die meestal per twee aan elkaar hangen en samen bespeeld worden. Bongo's worden gemaakt van hout of van fiberglas. Hout levert meestal een warme, volle en diepe klank. Dit is overigens wel afhankelijk van de houtsoort en de dikte van het hout. Fiberglas heeft over het algemeen een feller en krachtiger karakter.

 Finny en Bob, dwars door Afrika

Deel 4 Wildpark 'Het Slurfje'

Finny Thow is een reislustig klein huisje op wielen. In dit verzonnen verhaal trekt Finny met zijn vriend Bob Spacious dwars door Afrika op zoek naar de mooiste plekjes en spannendste avonturen.

Een onbekend huisje achter het restaurant

 

“Stevig rondje gelopen Herc, zin in koffie?”

“Goed plan Herm, doe mij een cappuccinootje, fijne vriend!”

Voor Hercules en Hermes zit het dagelijkse jungle rondje er weer op. Safari is een groot woord, maar één van de big five hebben ze zeker gezien, in een moment van reflectie. 

De bevriende olifanten zijn al drie jaar en twee maanden eigenaar van wildpark ‘Het Slurfje’, maar nog iedere dag ontdekken ze nieuwe bloemen en beesten. Een onbekend huisje op wielen staat verscholen achter het restaurant. Hercules fronst z’n wenkbrauwen en kijkt bedenkelijk. Wat is dat nou weer?

“We verwachten helemaal geen gasten vandaag. Dit klopt niet!”

Hercules is verantwoordelijk voor de organisatie en nogal precies in z’n aanpak.

“In het reserveringenboek staat een schoolklas, groep 8 van basisschool Mowgli, maar die komen na het diner pas. We lopen bij ze langs man, geen angst.”

Hermes doet de administratie en is wat meer easy going.

 “Ja, we hebben een prima vlucht gehad, vanuit Caïro, thanks for asking.”

“Beetje turbulentie boven Tanzania, maar we zijn wel wat gewend na drie maanden schudden door de Sahara.”

Bob praat extra stoer tegen de imposante grijze kampleiders en zowaar zijn Hercules en Hermes onder de indruk van de reisverhalen. Een rijdend huisje, dat vertelt over tweeling-kamelen, die als trekker door de Sahara banjeren. Best apart, wel grappig.

“Welkom in wildpark ‘Het Slurfje’, het mooiste park van Botswana.”

Bedankje van de schrijver: “Naast eigen jungle-ervaringen heb ik me voor de belevenissen in wildpark ‘Het Slurfje’ ruimschoots laten inspireren door het fantastische boek: ‘You run you die’ van Willem Bakhuys Roozeboom. Willem is een ervaren kampmanager en getalenteerd schrijver en fotograaf. In ‘you run you die’ schrijft hij over zijn avonturen in Botswana, die echt zijn gebeurd! De verhalen worden ondersteund door prachtige foto’s.

 

Hercules en Hermes smeden een plan

7.15 uur a.m., verse jus en een gebakken eitje met spek. Normaal gesproken start de ochtendsafari, maar de gasten liggen nog tussen de zure lappen. Van het grappige huisje en z’n stoere reisgezel is nog niets te bekennen. En ook de schoolkinderen, die pas laat arriveerden, liggen nog op bed. Alleen Dikkie Dap is al wakker en staat op een trap vrolijk zingend de giraffen te voeren .

“Hercules, dit is een geweldige kans. Die kunnen we niet laten lopen.”

“Ja, ja, ja, ik hoor wat je zegt. Ik vind het toch tricky.”

Bob en Finny lijken dé ideale interim kampbeheerders: avontuurlijk, flexibel, veel – maar liefst drie maanden – woestijnervaring, goed bekend met huisdieren en beschikbaar.

Dat zou de olifanten geweldig goed uitkomen. Al drie jaar en twee maanden zonder vakantie, ze hebben er zo’n zin in. Maar vertrouwen ze Bob en Finny de barvoorraad en de tap toe?

Europa lijkt ze ultiem. Ze hebben gehoord van Gaudi en de Sagrada Familia en le Tour d’Eiffel. Dat moet een wereldervaring zijn. Hermes kan niet wachten om zijn geëmigreerde familie weer eens te ontmoeten in Blijdorp:  “Happy Village, dat klinkt als een vrolijke plek, dat wordt Zoo lachen.”

“Misschien heeft Bob wel een leuk boekje voor ons. Hij lijkt me een puike reisleider.”

“Heb je dat rode reismapje gezien? Die man heeft een schat aan reiservaring.”

Bob zwaait de parkwachters uit

“We doen ‘t!!!”

Finny kijkt nog wat wazig door z’n voorruiten, maar het besluit is genomen.

Hercules en Hermes gaan naar Europa. Bob heeft nog wat handige tips gegeven en een heel leuk boek over z’n eigen Europa rondreis met Finny.

De vrienden zijn per direct aangesteld als interim parkwachters van wildpark ‘Het Slurfje’. Vanachter z’n bureau in het rollende huisje zwaait Bob de geslurfde reuzen gedag.

Inmiddels staat het schoolklasje in uniformpjes opgesteld op de open plaats bij de vlaggenmast.

“Bobby, Bobby, Bobby!”, Ze hebben kennisgemaakt met de interim parkbaas en kunnen niet wachten op de start van het middagprogramma. Eerst moeten natuurlijk wat kampregels worden doorgenomen, maar al snel volgt de speluitleg.

"We spelen vanmiddag levend Stratego tussen de big five.”

Schaamteloze reclame: 'Finny en Bob ontdekken Europa' is een fenomenaal goed geschreven en geïllustreerd reisboek, waarin alle Europese hotspots voorkomen. Vind je het boekje dat je nu leest al leuk? De Europareis van Bob en Finny is van dezelfde schrijver, maar nog stukken beter.

 Finny en Bob, dwars door Afrika

Deel 3 Zeilen op de Nijl

Finny Thow is een reislustig klein huisje op wielen. In dit verzonnen verhaal trekt Finny met zijn vriend Bob Spacious dwars door Afrika op zoek naar de mooiste plekjes en spannendste avonturen.

Door de Sahara met Sara en Sanna

“De Sahara is ongeveer 215 keer zo groot als Nederland.”

Bob is zo blij als hij weetjes kan spuien over de omgeving. De 4wd hebben ze achtergelaten, gewoon te gevaarlijk om de woestijn te doorkruisen met een roestige bak. Twee koene kamelen, de tweelingzusjes Sanna en Sara, hebben de rol van de 4wd overgenomen. Moeiteloos stappen ze door het zand, terwijl Bob in het gekoelde huisje de route in de gaten houdt.

“Over drie maanden zien we pyramides.”

Genoeg tijd om de historie van de Sahara wat diepgaander te bestuderen. “Zoveel zand, was dat altijd al zo?” vraagt Finny op de 43^ste dag van de woestijnreis, plots uit het niets.

Bob zoekt het antwoord in z’n uitgebreide reisbibliotheek, een sinaasappelkistje boeken dat altijd meegaat op lange reizen. ‘Zand in opmars’ en ‘Sahara, Wüste lebt’ zijn favoriet. Met wat gedegen research komt hij erachter dat de Sahara ooit veel groener was en het dierenleven in een ver verleden veel uitbundiger. Rotstekeningen tonen krokodillen, nijlpaarden, neushoorns, giraffes, leeuwen, wilde ezels, antilopen, gazellen en zelfs olifanten.

Een klimaat weetje:

De Sahara (Arabisch: الصحراء الكبرى) is de grootste woestijn ter wereld. De naam is afgeleid van het Arabische woord sahra, dat woestijn betekent (‘verzin het maar’). Doordat de moesson zich in bepaalde perioden noordelijker manifesteert dan in andere jaren, worden duizenden jaren van droogte afgewisseld met duizenden jaren vochtiger weer in de Sahara.

 

De pyramides van Cheops en Chefren

Na drie maanden zand en twaalf verdwaalde cactussen doemt in de verte een robuust bouwsel op. Sara en Sanna spotten het driehoekige bouwsel als eersten, maar de felle zon maakt het moeilijk om te zien wat het is. Een enigszins puntige vorm en behoorlijk groot. Sanna graaft in haar geheugen, heeft ze zoiets wel eens eerder gezien?

“Eureka, een groepje pyramides bij elkaar, hé Sara, ha Sara, wat gezellig. Daar kunnen we vast verse groenten en fruit vinden.” 

Tussen de pyramides van Cheops en Chefren vinden de dames een schaduwrijke plaats in de buurt van de shoarma foodtruck. Terwijl Finny z’n pootjes uitdraait in het harde zand, zoekt Bob water en scoort een paar broodjes. Natuurlijk vergeet hij zijn vriendinnen niet. Monter en fris als altijd waggelen de twee kamelen naar de picknick plek: “Ho Sanna, hier is het al, tijd voor een lekkere lunch.” 

Wiki waarheid: Een pyramide met een driehoek als basis heet een simplex. Een personeelsbestand van 10.000 arbeiders gedurende ongeveer 30 jaar was nodig om een pyramide te bouwen. Cheops was tot aan de voltooiing van de kathedraal van Lincoln in 1311, met haar 146 meter het hoogste gebouw van de wereld.

 

Felucca's op de Nijl

Wow, wat een oorverdovende hoeveelheid ondergrondse kamers, steile gangen, donkere grafkamers, lange schachten en boeken met informatie over farao’s en schatten. Na de vermoeiende pyramide week lonkt het water van de Nijl, wat verkoeling en geestelijke ontspanning. Bob heeft de lokale Felucca koning van Caïro bereid gevonden een paar dagen met ze te gaan zeilen.

Als ze ’s ochtends om 7.15 uur klaar staan op de steiger kan de reis beginnen. De schipper staat al te wachten met z’n bootsman en de kok. Ze glimlachen lief, hun Engelse vocabulaire beperkt zich tot: good morning, relax, look out en sleep well.

De reis blijkt een totaal nieuwe reiservaring voor de vrienden, die toch best wat van de wereld hebben gezien. Super basic is een understatement. Toch beleven ze de tijd van hun leven. Met een zeilboot op de Nijl waan je je in een stilteklooster. Zo nu en dan een kwetterend vogeltje, maar dat is het dan ook. De kok, op z’n knietjes, op het dek met een eenpittertje, blijkt sterrenwaardig. 

Zeilkennis: De Felucca is een vertrouwd beeld op de Nijl. De traditionele houten zeilboten zijn herkenbaar aan hun grote Latijnse zeilen. Vroeger werden de boten gebruikt om goederen zoals zaden, waterkruiken, graniet en grondstoffen voor de porseleinfabrieken te vervoeren.