Finny en Bob verliefd op de Caraïben

Snaveltjes toe, kanjers

4    Caramba Costa Rica

Bob heeft zich ontzettend verheugd op de passage door Costa Rica. ‘De wegen zijn goed onderhouden, de natuur is betoverend en de mensen zijn ontzettend aardig’, leest hij voor uit het rode reismapje. ‘Costa Rica heeft zelfs geen eigen leger!’

Met kajaks loodst de lokale gids Carlos Rico hen door de mangroves, en ze spotten kaaimannen, schildpadden en toekans. ’s Avonds krijgt Bob in zijn hangmat bezoek van een toekanpaartje dat kennelijk nog geen slaap heeft, maar Bob wel: ‘Asjeblieft oogjes dicht en snaveltjes toe, kanjers.’

👉 Faunafun: de exotische toekansnavel

Het opvallendste kenmerk van de toekan is de grote maar toch vederlichte en veelkleurige snavel, soms half zo lang als het dier zelf. De hoornen snavel wordt ondersteund door een netwerk van bot. 👈

Skippy Boules

In San José, de bruisende hoofdstad van Costa Rica, vind je veel winkels, kraampjes, straatverkopers en free shoppers. Bob is snel uitgekeken en stelt een potje Skippy Boules voor. Hij heeft gisteravond met de schotelantenne een lokale zender gevonden en kennis gemaakt met Skippy Boules: een jeu de boules-variant waarbij skippyballen door de stad worden gerold en gestuiterd.

De spelregels zijn simpel. Je start op het marktplein van San José. Hier zit ook het ballenverhuurwinkeltje. Vervolgens leg je zo snel mogelijk de route op het kaartje af en je finisht weer op het plein. Voor gevorderde Boulers is er een uitdagende route met extra heuvels, drukke verkeerskruispunten en een meertje waar je zwemmend doorheen moet. Bob en Finny kiezen de beginnersroute.

Drie, twee, een …. go! En weg zijn ze. Je mag de bal stuiteren of rollen. Bob kiest voor stuiteren, Finny legt de skippybal in z’n disseldriehoek en sprint de hoek om. Onderweg komen ze langs klokken waarmee je tussentijden kunt checken, en opblaasstations om de ballen op spanning te houden. Bob hoopt met deze onbekende boulesvariant en zijn geweldige stuitertechniek een keertje van Finny te winnen, maar hij doet vijf keer zolang over de route en komt pas na vier uur ploeteren bij de finish aan, doodop van alle heuvels en het drukke verkeer, en kletsnat van het zwemmen. Per ongeluk toch de uitdagende route gevolgd?

Tortuguero schildpadwedstrijden

De zeeschildpadden van Tortuguero zijn wereldberoemd. Finny en Bob hebben weer eens mazzel: precies tijdens hun bezoek aan dit schildpaddenparadijs wordt op het jaarlijkse festival gestreden om de Tortuguero Turtle Trophee. Een groepje excentrieke zeeschildpadden treedt aan in maffe outfits. Tiny Tina Turtle is favoriet op de vijftig cm sprint met aanloop, en Thunderbold Theo staat hoog bij de bookmakers voor de tweehonderdmetermarathon.

Elke vijfentwintig meter moeten de marathondeelnemers hun kaart laten stempelen. Helaas heeft één van de vaste stempelaars zich ’s ochtends afgemeld vanwege stempelproblemen, maar de bobo’s vinden Bob wel een geschikte vervanger en bieden hem een gratis dagkaart aan met luxe logezitplaats en een klein stempeltaakje. Bob vindt het een superkans en neemt de stempelbenodigdheden en een piepklein zitkussentje in ontvangst. Hij begrijpt pas waarom z’n stempelkussen geen inkt bevatte en zijn zitkussentje zo klein was, als hij 's avonds het donkerblauwe douchewater in het putje ziet verdwijnen.

👉Biobased info: Tortugueroturtles

Tortuguero wil zoveel zeggen als 'schildpaddorp'. De stranden van Tortuguero zijn de belangrijkste nestplekken voor een drietal zeeschildpadsoorten: de lederschildpad, de groene zeeschildpad en de karetschildpad. Het oerwoud van Tortuguero kan alleen per boot of met een vliegtuigje worden bereikt.👈

Ben je benieuwd naar meer avonturen van Finny en Bob? Download dan gratis de boekjes, die ik samen met Raymond Kool van Tiny Publisher/Klein Wonen Magazine heb gemaakt:

 

Finny en Bob verliefd op de Caraïben

 

Finny zeilt op het Panamakanaal

3    Kabaal op het Panamakanaal

Finny past zich altijd gemakkelijk aan: ‘Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.’

Om het Panamakanaal over te steken, blaast hij z’n zwemband op, zet een mastje overeind en hijst een zeiltje. Hij moet wel goed opletten tussen de containerkastelen, maar Bob staat op de uitkijk en houdt alles goed in de gaten.

De oversteek kost ze bijna een dag slalommen, afhouden, panikeren, schreeuwen en opnieuw beginnen. Dat hebben ze toch behoorlijk onderschat, ondanks de zeekaart met alle boeien, bakens en waterstanden erop. De sluiswachter vertelt Bob later dat het helemaal niet chill is om hier te zeilen, maar vooral superlink. Bob haalt z’n schouders op en is extra trots op de oversteek.

Open sluizendag

Eén dag per jaar worden alle sluizen tegelijkertijd opengezet, waardoor het Panamakanaal verandert in ’s werelds langste stroomversnelling. Op die dag zijn vrachtschepen en pleziervaart verboden, en blazen Panamese jongeren hun bootjes op om door het kanaal te raften. In het grootste sluizencomplex, halverwege het kanaal, houden ze zelfs een raftwedstrijd.

Finny heeft zich door Bob laten overtuigen dat het leuker is om op de oever van het spektakel te genieten, maar hij had liever z’n zwemband opgeblazen en meegedaan.

Als de schemering invalt, vullen de tribunes zich voor de wedstrijd, een geweldig spektakel met heel veel rafts die omslaan, door de lucht vliegen en onder luid gesis leeglopen.

‘Wat een kabaal op het Panamakanaal!’ schreeuwt Finny boven het lawaai uit.

👉Waterwetenswaardigheden: het Panamakanaal

Het Panamakanaal, een ruim 81 km lang kanaal in het Centraal-Amerikaanse Panama, is geopend in 1914. Het kanaal verbindt de Caraïbische Zee met de Grote Oceaan. Een schip, varend van New York naar San Francisco, legt via het kanaal een afstand af van 9500 kilometer, minder dan de helft van de 22.500 kilometer via Kaap Hoorn.

Attentie: de open-sluizendag bestaat alleen in de wereld van Finny en Bob.👈

Goudzoekers

Wat een goede tip van Funny! Sinds 1968 wordt in Panama naast koper, zilver en molybdeen ook goud gevonden, bij de Petaquillarivier.

‘Als jullie door Panama reizen, moet je er zeker naar op zoek gaan.’

Bob pakt z’n tablet en leest voor:

‘De metalen zijn aangetroffen op zo’n twintig kilometer van de kust, in bergachtig terrein bedekt met regenwoud. De regio kent een vochtig en heet klimaat. Mede door de gebrekkige infrastructuur heeft het tot 2009 geduurd alvorens met de aanleg van de mijn werd gestart. Het erts ligt relatief ondiep.’

De vrienden hebben wel zin in wat extra vakantiegeld en kopen een schep, een pikhouweel en een weegschaal bij de golddiggersupplystore. Finny bevestigt zijn zandschuiver, en ze gaan aan de slag. De eerste week levert vooral veel teleurstellingen op, maar daarna weten ze beter waar ze moeten zoeken en na vier weken hebben ze USD 17,85 aan goud bij elkaar geschoven en geschraapt.

‘Wat een winst, wij hebben wat te vertellen, thuis!’ glimt Fin, die al droomt van een nieuw dak met gouden pannen.

Ben je benieuwd naar meer avonturen van Finny en Bob? Download dan gratis de boekjes, die ik samen met Raymond Kool van Tiny Publisher/Klein Wonen Magazine heb gemaakt:

 

Finny en Bob verliefd op de Caraïben

Guepetto Cigaretto en Pablo de Scubadubaking

2    Neef Funny

‘Ken jij Funny misschien?’ vraagt Bob aan een lief boomhutje boven het marktplein.

Finny’s favoriete neef Funny is acht jaar geleden geëmigreerd naar Tiny Town, vijftig kilometer landinwaarts van Bossa de Brasil. Het is de hoogste tijd voor een verrassingsbezoekje.

‘Funny woont hierachter, in het bos, samen met z’n geliefde Sofia.’

Voordat ze op zoek gaan, wordt er eerst flink geshopt op Plazza Pecennio. Ze gaan bij Pablo de Scubadubaking langs voor een snorkel, die zijn in de jungle spotgoedkoop, halen bij Guepetto Cigaretto wat sigaartjes want daar is Funny gek op, en doen een bakkie bij Esmeralda Esspressimo. Finny voelt zich helemaal thuis in Tiny Town en valt bijna weg in de omgeving. Bob laat hem maar.

Finny vertelt met veel enthousiasme over z’n neef die op twintigjarige leeftijd in het tropisch regenwoud op zoek ging naar zijn roots, in Tiny Town tegen Sofia, een charmante welbespraakte boom, aanliep en haar nooit meer losliet. 'Treehugger' is z’n bijnaam.

Funny de Treehugger en Sofia

Onder de modder en gutsend van het zweet bereiken Finny en Bob de open plek in het bos. Funny en Sofia lijken te poseren in een innige omhelzing en merken de bezoekers totaal niet op. Totdat Funny z’n neef hoort kuchen.

‘Finny, ben jij het echt?’ Z’n mond valt open.

Bob rust uit in een door Funny getimmerde schommelstoel, terwijl Finny een staplaats in de schaduw heeft gevonden. Ze hangen hun kleren te drogen en dan komen de verhalen los.

‘Sinds een jaar of vijf ben ik met Sofia aan het imkeren. We hebben vijfenveertig bijenkasten, en gaan elke week met honing naar de markt op Plazza Pecennio. Geen vetpot, maar we redden ons prima.’

Een bezoekje aan de bijenkasten zit er deze middag niet in want de dames hebben een zoemsessie om bij te praten. Funny vindt dat overdreven: ‘Interessantdoenerij, volgens mij bespreken ze alleen maar bijzaken’.

Galapagospinguïns Willy y Johnny

Bob is gek van pinguïns. Hij bewondert hun prachtige glans, hun waggelloopje, hun muzikaliteit en buitengewone gevoel voor saamhorigheid. Dat ze ook een beetje klunzig zijn, maakt ze alleen maar leuker.

Het toeval wil dat Funny’s beste vriend een galapagospinguïn is, die hij best wel even kan appen voor een bezoekje. Bob is natuurlijk gelijk enthousiast: ‘Die kans krijg ik nooit meer, let’s go!’

Op het strand van Fernandina is net een uitvoering begonnen. De twee tenoren Willy en Johnny, in de omgeving beter bekend als ‘los dos tenores Willy y Johnny’, zetten de eerste noten in van het beroemde duet uit De Parelvissers, Bob’s favoriet.

Twee virtuoze pinguïns op een strand, het lijkt wel of hij droomt, zo mooi is het.

👉Ecosplanation: de pinguïn

De galapagospinguïn (Spheniscus mendiculus) is een zeevogel uit de familie van de pinguïns (Spheniscidae). Hij is ongeveer vijftig cm lang, en daarmee een relatief kleine zwartwitte pinguïn. Zijn leefgebied ligt voor een klein deel ten noorden van de evenaar, die door de Galapagosarchipel loopt.👈

Ben je benieuwd naar meer avonturen van Finny en Bob? Download dan gratis de boekjes, die ik samen met Raymond Kool van Tiny Publisher/Klein Wonen Magazine heb gemaakt:

 

Finny en Bob verliefd op de Caraïben

'Ships, dat lijkt Sjaak Mus wel'

1     Schatten van de Amazone

'Dat is 'm, Bobbie, kan niet missen.' De kist met juwelen, edelstenen en gouden dukaten fonkelt ze tegemoet.

‘Kat in 't bakkie, Fin. Inpakken en wegwezen!’ roept Bob uitgelaten. Maar dan schrikt hij zich het leplazarus.

‘Ships, dat in de verte lijkt Sjaak Mus wel, met z’n vloot de Zwarte Parels.’

Fin trekt razendsnel z’n camouflagekleed aan, en Bob klimt in blinde paniek in een palmboom.

Daar staan Sjaak Mus en Liesje Zwaan met hun bebaarde bemanning al op het strand.

‘Vrolijke vaarvrienden, we hebben het goud gevonden. Wat vinden jullie ervan om de schat aan boord te brengen?’ 

Liesje probeert met haar liefste stemmetje de zeeroversbende in beweging te krijgen. Na wat ‘een, twee, drie, hoppadepoppa’ is de klus geklaard.

Bob schrikt wakker en kijkt om zich heen. Finny staat rustig van de zon te genieten op het strand en in de verte is een groepje kinderen aan het spelen in de branding. Geen schatkist of piraten te zien.

‘Gelukkig, het was maar een droom.’

Bossa de Brasil

‘Hoe ver nog, Bob, ik ben kapot.’ Finny zit er compleet doorheen. Artillio, de ranzige tropengids, heeft de vaart er goed in en sleurt Fin aan z'n trekhaak door de tropen.

‘In het rode mapje stond dat je hier met de auto kunt komen,’ probeert Bob z’n vriend gerust te stellen.

Artillio grijnst: ‘Stelletje toeristen.’

Als ze tussen het dichtbegroeide bladerdek Bossa de Brasil zien liggen, verbetert de stemming. Bossa is een prachtig klein dorpje aan de Amazone.

‘Dit is het echte Brazilië!’ kirt Finny opgewonden.

Ze maken kennis met de hartelijke Bossanezen, en krijgen een lokaal groentesapje aangeboden dat smaakt naar aardappels en klei.

‘Hhhhmm, lekker,’ mompelt Bob met een gezicht dat iets anders verraadt.

👉Junglefacts: de Amazone

De Amazone behoort met de Nijl tot de langste rivieren van de wereld. De Amazone begint in Peru, en mondt na ongeveer 6500 kilometer in Brazilië uit in de Atlantische Oceaan. In de regentijd is ze op sommige plaatsen wel veertig kilometer breed.👈

Cocolostam

Een stukje stroomopwaarts ligt Cocolo, een piepklein nederzettinkje dat je alleen met de motorkano kunt bereiken. Er is vanavond een ritueel dansfeest, exclusief voor stamleden. Bij heel hoge uitzondering tolereren ze een gast. Bob laat zo’n unieke kans natuurlijk niet voorbijgaan.

Het modderige Amazonewater spuit op achter de krachtige buitenboordmotor. Artillio wijst naar een school vissen met een stompe neus en scherpe tanden: 

‘Piranha is dangerous, not with hand in water, please.’

Bob heeft met dolfijnen gezwommen en denkt dat het wel los zal lopen.

De gast moet eerst op het rechterbeen om het kampvuur hinkelen, dat is traditie. Na het zingen van het stamlied ‘Awiembawee, awiembawoo in de maait ie sjungel’, krijgt Bob een flinke kwats pruimtabak in z’n gezicht gespuugd. Dat is kennelijk ook traditie.

De avond is magisch. Om privacy-redenen kan ik daarover helaas niets vertellen maar ik verzeker u, dat het ‘quite an experience' was. Het valt Bob wel op dat hij als enige in traditionele Cocolo-outfit loopt: met de billen bloot en met gekleurde strepen op z’n gezicht.

Ben je benieuwd naar meer avonturen van Finny en Bob? Download dan gratis de boekjes, die ik samen met Raymond Kool van Tiny Publisher/Klein Wonen Magazine heb gemaakt: