 |
| 'Ships, dat lijkt Sjaak Mus wel' |
'Dat is 'm, Bobbie, kan niet missen.' De kist met juwelen, edelstenen en gouden dukaten fonkelt ze tegemoet.
‘Kat in 't bakkie, Fin. Inpakken en wegwezen!’ roept Bob uitgelaten. Maar dan schrikt hij zich het leplazarus.
‘Ships, dat in de verte lijkt Sjaak Mus wel, met z’n vloot de Zwarte Parels.’
Fin trekt razendsnel z’n camouflagekleed aan, en Bob klimt in blinde paniek in een palmboom.
Daar staan Sjaak Mus en Liesje Zwaan met hun bebaarde bemanning al op het strand.
‘Vrolijke vaarvrienden, we hebben het goud gevonden. Wat vinden jullie ervan om de schat aan boord te brengen?’
Liesje probeert met haar liefste stemmetje de zeeroversbende in beweging te krijgen. Na wat ‘een, twee, drie, hoppadepoppa’ is de klus geklaard.
Bob schrikt wakker en kijkt om zich heen. Finny staat rustig van de zon te genieten op het strand en in de verte is een groepje kinderen aan het spelen in de branding. Geen schatkist of piraten te zien.
‘Gelukkig, het was maar een droom.’
 |
| Bossa de Brasil |
‘Hoe ver nog, Bob, ik ben kapot.’ Finny zit er compleet doorheen. Artillio, de ranzige tropengids, heeft de vaart er goed in en sleurt Fin aan z'n trekhaak door de tropen.
‘In het rode mapje stond dat je hier met de auto kunt komen,’ probeert Bob z’n vriend gerust te stellen.
Artillio grijnst: ‘Stelletje toeristen.’
Als ze tussen het dichtbegroeide bladerdek Bossa de Brasil zien liggen, verbetert de stemming. Bossa is een prachtig klein dorpje aan de Amazone.
‘Dit is het echte Brazilië!’ kirt Finny opgewonden.
Ze maken kennis met de hartelijke Bossanezen, en krijgen een lokaal groentesapje aangeboden dat smaakt naar aardappels en klei.
‘Hhhhmm, lekker,’ mompelt Bob met een gezicht dat iets anders verraadt.
👉Junglefacts: de Amazone
De Amazone behoort met de Nijl tot de langste rivieren van de wereld. De Amazone begint in Peru, en mondt na ongeveer 6500 kilometer in Brazilië uit in de Atlantische Oceaan. In de regentijd is ze op sommige plaatsen wel veertig kilometer breed.👈
 |
| Cocolostam |
Een stukje stroomopwaarts ligt Cocolo, een piepklein nederzettinkje dat je alleen met de motorkano kunt bereiken. Er is vanavond een ritueel dansfeest, exclusief voor stamleden. Bij heel hoge uitzondering tolereren ze een gast. Bob laat zo’n unieke kans natuurlijk niet voorbijgaan.
Het modderige Amazonewater spuit op achter de krachtige buitenboordmotor. Artillio wijst naar een school vissen met een stompe neus en scherpe tanden:
‘Piranha is dangerous, not with hand in water, please.’
Bob heeft met dolfijnen gezwommen en denkt dat het wel los zal lopen.
De gast moet eerst op het rechterbeen om het kampvuur hinkelen, dat is traditie. Na het zingen van het stamlied ‘Awiembawee, awiembawoo in de maait ie sjungel’, krijgt Bob een flinke kwats pruimtabak in z’n gezicht gespuugd. Dat is kennelijk ook traditie.
De avond is magisch. Om privacy-redenen kan ik daarover helaas niets vertellen maar ik verzeker u, dat het ‘quite an experience' was. Het valt Bob wel op dat hij als enige in traditionele Cocolo-outfit loopt: met de billen bloot en met gekleurde strepen op z’n gezicht.
Ben je benieuwd naar meer avonturen van Finny en Bob? Download dan gratis de boekjes, die ik samen met Raymond Kool van Tiny Publisher/Klein Wonen Magazine heb gemaakt:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten